Өчигдөр ямар хэцүү байваа, орой нь хоол хийж идэх ямар ч хүсэлгүй байв. Тэсэлгүй утсаа шүүрч аваад дугаарыг нь цуглуулаад ДИйД-ДИйД... байз байз юу вэ гэтэл зүүднээсээ сэрлээ...
Ёох тийм байлгүй дээ. Амалсан амлалт, хэлсэн үг чихэнд сонсодоод арай гэж зүүднээсээ сэрлээ. Харин өнөөдөр сэтгэл нэг л амарлингуй тайван болчихсон байх юм. Өдрийн цайгаараа гэртээ ирж КАРЭ хийж зоог барив. Гэлээ гээд, ямар ч сайхан хоол ганцаараа суугаад идэхэд нэг л биш болчих юмаа...
Заа, хө, буцаад ажил руугаа явая даа. Энд, хоосон гэртээ сууж юугаа ч хийх билээ. Ядаж л ажил дээр сатаарах зүйл их болхоор хэсэгтээ л тайвширах байх...
Орой яадаг юм билээ. Одоо ч юухэн байх вэ, сар гаруйхан хугацаа үлдлээ.
Хэхэхээ, нарсанд суугаад, суллагдах хугацаагаа хүлээж байгаа хүн яг л ингэдэг байх даа... (түй түй түй, балай юм боддог золиг шүү)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment