Өнөөдрөөс эхлээд Японд намар эхэлж байгаа юм гэнэ. Зарим хүнд Намрын улирал уйтгар гунигийн илэрэл байдаг. Надад ч мөн адил, намар ганцаараа байхад уйтгар гуниг төрдөг байлаа. Гэвч одоо бол өөр. Яагаад гэвэл алтанхан намрын тэр л өдөр намайг, амьдралыг минь эгнэгт өөрчлөх тэр нэгэн бүсгүйтэй танилцаж билээ...
НАМАР гэсэн чинь нэг л сайхан сэтгэгдэл төрж байна. Удахгүй 5 жилийн ой болох гэж байгаа болохоор СЭТГЭЛ ГЭГЭЛЗЭЭД байгаа байхаа.
5 жилийн өмнө сургуулиа төгсөөд нэг л их додигор, онгирсон хүн явсанаа бодохоор заримдаа инээд хүрэх шиг...
"Би чамаас нэг юм асууя тэгэх үү?" гээд өөртөө томдсон цагаан халад өмссөн, урьд нь харж байгаагүй, танихгүй бүсгүй өмнө минь зогсож байв. Анх хараад л "Халад нь томдож дээ, өөр халад байгаагүй юм байх даа" гэж бодож билээ...
Намрын налгар өдрүүдэд хамтдаа номын дуу сонсоод суухдаа, хожим ингэтлээ дурлаж, хайрлаж, хагацаж чадахааргүй болтлоо ээнэгшин дасна гэж яаж мэдэх вэ дээ. Жавар тачигнасан өвлийн өдөр жаргалдаа ташууран, хотын гудамжаар алхахдаа даарсанаа ч мэдрэх "завдалгүй" явдаг байж билээ. Сайхан байжээ...
Сайхан дурсамжаа санах бүрт ахиад тэр л цаг мөчид яваад очсон мэт, хайртай бүсгүйнхээ гараас нь хөтлөөд хамтдаа байгаа мэт сайхан сэтгэгдэл төрөх юм.
Амьдрах сайхаан. Сайхан хайртай учираад, аз жаргалыг бүтээгээд амьдрах бүүр ч САйХАН даа...
Удахгүй болох 5 жилийн ойн мэндийг хүргье, Чамайгаа хайрлах хайр минь бадамлан ассан хэвээрээ шүү, Хайрт минь...
No comments:
Post a Comment